تاثیرات یائسگی بر ارگاسم؛ ارائه راهکارهای موثر

یائسگی مرحله‌ای طبیعی در زندگی زنان است که در نتیجه تغییرات هورمونی رخ می‌دهد و پایان دوره‌های قاعدگی را نشان می ‌دهد. این دوران معمولاً با نشانه‌ های مختلفی همراه است که بر سلامت جسمی و روانی زنان تأثیر می‌ گذارد. یکی از این تأثیرات که کمتر به آن پرداخته شده است، تغییرات در عملکرد جنسی و تجربه ارگاسم است. کاهش هورمون‌ های استروژن و تستوسترون در دوران یائسگی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر میل جنسی و تحریک‌پذیری زنان داشته باشد. درک اینکه چگونه یائسگی می‌تواند بر ارگاسم زنان اثر بگذارد و روش‌های بهبود کیفیت زندگی جنسی در این دوران بسیار حائز اهمیت است. در این راستا بهبود ارتباطات عاطفی، مشاوره‌های تخصصی و راهکارهای درمانی می‌توانند به زنان کمک کنند تا این دوره را با کیفیت بهتری سپری کنند.

یائسگی چیست و چه زمانی رخ می دهد؟

یائسگی یک روند فیزیولوژیک در زندگی هر زنی است که در آن قاعدگی برای همیشه متوقف می‎شود. در این دوره تخمدان‌ها به میزان کمتری هورمون ‌(بخصوص استروژن) ترشح می‎کنند و باعث ایجاد عوارضی مثل گرگرفتگی و... می‎شود. یائسگی معمولاً در حدود سن 45 تا 55 سالگی با بروز برخی علائم آغاز می‌شود؛ به نحوی که در ابتدا سیکل قاعدگی نامنظم شده و سپس بطور کامل قطع می‌شود. زنانی که به مدت یک سال عادت ماهیانه نداشته باشند، یائسه محسوب می‌شوند. البته گاهی اوقات یائسگی زودرس هم ممکن است اتفاق بیفتد.

علت کاهش میل جنسی در زمان یائسگی

تغییر میزان هورمون‌ها در دوران یائسگی می‌تواند بر سلامت روانی زنان تاثیر بگذارد و همین امر باعث کاهش میل جنسی خواهد شد. کاهش میل جنسی در دوران یائسگی به دلیل کاهش استروژن می‌تواند باعث شود که تحریک پذیری جنسی زنان کمتر شود و حتی مقاربت جنسی دردناک‌تر باشد.

تغییرات هورمونی یائسگی و تأثیر آن بر عملکرد جنسی

در این دوران، تغییرات هورمونی قابل توجهی اتفاق می‌افتد که می‌تواند تأثیرات مهمی بر سلامت جسمی و روانی زنان داشته باشد. دو هورمون اصلی که در این دوران تحت تأثیر قرار می‌گیرند عبارتند از استروژن و تستوسترون.
استروژن
استروژن یکی از هورمون‌های جنسی اصلی زنانه است که به تنظیم چرخه قاعدگی، حفظ سلامت استخوان‌ها و تأثیر بر سیستم قلبی عروقی کمک می‌کند. در دوران یائسگی، تولید استروژن به طور ناگهانی کاهش می‌یابد. این کاهش می‌تواند باعث بروز علائم و مشکلات زیر شود:

• علائم گرمازده (هوت فلش): احساس ناگهانی گرما و تعرق که می‌تواند در شب و روز رخ دهد.
• خشکی واژن: کاهش رطوبت می‌تواند به درد در حین روابط جنسی و افزایش خطر عفونت‌های ادراری منجر شود.
• تغییرات خلقی: بسیاری از زنان ممکن است در دوران یائسگی نوسانات خلقی یا افسردگی را تجربه کنند.
• کاهش تراکم استخوان: کاهش استروژن می‌تواند منجر به پوکی استخوان و افزایش خطر شکستگی‌ها شود.

به نقل از وب سایت مام : از علل مهمی که در کاهش میل جنسی در یائسگی و تمایل نداشتن به برقراری رابطه جنسی در این دوران نقش دارد، می‎توان به تغییرات هورمونی در یائسگی اشاره کرد. استروژن در طول یائسگی و سال‌های منتهی به آن که به آن دوره پیش از یائسگی گفته می‌شود، کاهش می‎یابد. سطح پایین هورمون استروژن بافت واژن را نازک‌تر کرده و باعث خشکی واژن می‎شود. این وضعیت که آتروفی واژن نامیده می‎شود، می‎تواند باعث رابطه جنسی دردناک در یائسگی شود.

تستوسترون
تستوسترون معمولاً به عنوان هورمون مردانه شناخته می‌شود؛ اما در بدن زنان نیز وجود دارد و نقش‌های مهمی ایفا می‌کند. با وجود اینکه سطح تستوسترون در زنان به اندازه مردان نیست؛ اما کاهش آن در یائسگی می‌تواند تأثیراتی داشته باشد:

• کاهش میل جنسی: برخی زنان ممکن است در این دوره کاهش میل جنسی را تجربه کنند.
• کاهش انرژی و قدرت عضلانی: تستوسترون به حفظ سطح انرژی و قدرت بدنی کمک می‌کند.
• احساس خستگی: کاهش این هورمون ممکن است به احساس خستگی یا بی‌حالی منجر شود.

نحوه تأثیر کاهش هورمون‌ها بر میل جنسی و تحریک‌پذیری

کاهش هورمون‌ها به ویژه استروژن و تستوسترون در دوران یائسگی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر میل جنسی و تحریک‌پذیری زنان داشته باشد. در ادامه به بررسی نحوه تأثیر این کاهش هورمون‌ها بر میل جنسی و تحریک پذیری پرداخته می‌شود:
تأثیر کاهش استروژن
خشکی واژن: کاهش سطح استروژن منجر به کاهش ترشحات طبیعی واژن و خشکی آن می‌شود که می‌تواند موجب ناراحتی و درد در هنگام رابطه جنسی شود.
نازک شدن دیواره واژن: استروژن باعث حفظ ضخامت و انعطاف‌پذیری دیواره واژن می‌شود. با کاهش آن، دیواره واژن نازک و حساس‌تر می‌شود، که ممکن است تحریک‌پذیری را کاهش دهد و رابطه جنسی را دردناک‌تر کند.
کاهش جریان خون در واژن: استروژن مسئول افزایش جریان خون در مناطق تناسلی است که به تحریک و حساسیت بیشتر کمک می‌کند. کاهش استروژن می‌تواند جریان خون را کاهش داده و حساسیت را کاهش دهد.
تأثیر کاهش تستوسترون
کاهش میل جنسی : تستوسترون به افزایش میل جنسی کمک می‌کند. کاهش سطح تستوسترون می‌تواند به کاهش میل جنسی در زنان منجر شود.
کاهش سطح انرژی: تستوسترون به افزایش انرژی و تحمل فیزیکی کمک می‌کند. کاهش آن می‌تواند به خستگی و کاهش سطح انرژی منجر شود که می‌تواند علاقه به فعالیت‌های جنسی را کاهش دهد.
تأثیرات روانی
کاهش هورمون‌ها می‌تواند تأثیرات روانی نیز داشته باشد که به نوبه خود بر میل جنسی و تحریک‌پذیری اثر می‌گذارد:
تغییرات خلقی: کاهش هورمون‌ها ممکن است به نوسانات خلقی، افسردگی و اضطراب منجر شود که می‌تواند علاقه و تحریک‌پذیری جنسی را کاهش دهد.
کاهش اعتماد به نفس: تغییرات فیزیکی مانند افزایش وزن یا تغییر در پوست می‌تواند بر تصویر بدن و اعتماد به نفس زنان تأثیر منفی بگذارد و به تبع آن میل جنسی را کاهش دهد.

خشکی واژن و درد هنگام رابطه جنسی در دوران یائسگی

دیواره های واژن به طور معمول با لایه ای از یک مایع شفاف مرطوب می شود. استروژن هورمون زنانه ای است که به ماندگاری این مایع و نیز حفظ سلامت، ضخامت و قابلیت ارتجاع واژن کمک می کند. اگر این هورمون در بدن کم شود، یکی از نتایجش کم شدن میزان رطوبت نواحی تناسلی و در نتیجه، خشکی این ناحیه از بدن است. در اغلب موارد، خشکی واژن به خاطر کمبود استروژن است. وقتی زنی به یائسگی نزدیک می شود، میزان استروژن شروع به کاهش می کند. هر چقدر مقدار استروژن کمتر شود دیواره داخلی واژن، نازک تر، خشک تر و خاصیت ارتجاعی آن کمتر می شودکه این تغییرات، آتروفی واژینال یا همان خشکی واژن نامیده می شود و رابطه جنسی را دردناک خواهد کرد.

درمان خشکی واژن در دوران یائسگی

استفاده از روان‌ کننده‌های واژینال
روان‌کننده‌های بر پایه آب: این روان‌کننده‌ها از ترکیبات غیرتحریکی ساخته شده‌اند و می‌توانند به کاهش ناراحتی و افزایش لذت در هنگام رابطه جنسی کمک کنند.
روان‌کننده‌های بر پایه سیلیکون: این روان‌کننده‌ها معمولاً ماندگاری بیشتری دارند و برای کسانی که روان‌کننده‌های بر پایه آب کافی نیستند، مناسب هستند.
مرطوب‌ کننده‌های واژینال
مرطوب‌کننده‌های واژینال: این محصولات با هدف حفظ رطوبت واژن به صورت روزانه استفاده می‌شوند و می‌توانند به تدریج خشکی واژن را کاهش دهند.
هورمون درمانی موضعی
استروژن موضعی: استفاده از کرم‌ها، حلقه‌ها یا قرص‌های استروژن موضعی می‌تواند به طور مستقیم روی بافت‌های واژن تأثیر بگذارد و باعث افزایش رطوبت و انعطاف‌پذیری آنها شود.
درمان‌های جایگزین
داروهای غیر هورمونی: گزینه‌هایی همچون DHEA واژینال ممکن است برای زنانی که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند از استروژن استفاده کنند، کارآمد باشد.
گیاهان دارویی: برخی محصولات گیاهی مانند شبدر قرمز یا دانه‌های سویا حاوی فیتواستروژن‌ها هستند که ممکن است به کاهش علائم کمک کنند، اما باید با احتیاط و تحت نظارت پزشک مصرف شوند.
تغییرات سبک زندگی
افزایش مصرف آب: نوشیدن مقدار کافی آب می‌تواند به بهبود رطوبت کلی بدن کمک کند.
رعایت رژیم غذایی متعادل: مصرف غذاهای سرشار از امگا-3 مانند ماهی چرب و استفاده از مکمل‌های ویتامین E ممکن است به کمک کند.
پرهیز از صابون‌ها و شوینده‌های معطر: استفاده از محصولات بسیار معطر و مواد شیمیایی تحریک‌کننده می‌تواند خشکی واژن را تشدید کند.
تمرینات کف لگن
تقویت عضلات کف لگن: انجام تمرینات کگل می‌تواند به افزایش جریان خون ناحیه تناسلی و بهبود سلامت بافت‌های واژن کمک کند.

راهکارهای بهبود کیفیت رابطه جنسی پس از یائسگی

ورزش‌های کگل تمریناتی هستند که برای تقویت عضلات کف لگن طراحی شده‌اند. این عضلات نقش مهمی در حمایت از اندام‌های ناحیه لگن، از جمله مثانه، رحم و روده‌ها دارند. انجام منظم این تمرینات می‌تواند به بهبود کنترل مثانه، افزایش حس جنسی، و پیشگیری از افتادگی اندام‌ های لگنی کمک کند.
برای پیدا کردن این عضلات، می‌توانید در هنگام ادرار سعی کنید جریان ادرار را متوقف کنید. عضلاتی که برای این کار به کار می‌گیرید، همان عضلات کف لگن هستند. به آرامی عضلات کف لگن را به مدت 3 تا 5 ثانیه منقبض کنید. سپس به مدت 3 تا 5 ثانیه عضلات را رها کرده و استراحت کنید. این کار را 10 بار تکرار کنید. با تمرین بیشتر، می‌توانید زمان انقباض را به تدریج تا 10 ثانیه افزایش دهید. این تمرینات را 3 بار در روز انجام دهید.
تاثیرات ورزش کگل بر عضلات کف لگن به شرح زیر است:

• بهبود استحکام عضلات کف لگن
• کنترل بهتر مثانه
• بهبود سلامت جنسی

استفاده از محصولات روان‌کننده در دوران یائسگی می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی جنسی و کلی زنان داشته باشد. این محصولات به کاهش علائم خشکی واژن کمک می‌کنند و به زنان این امکان را می‌دهند که با آرامش و راحتی بیشتری از زندگی جنسی و روابط خود لذت ببرند. در ادامه به اهمیت استفاده از محصولات روان کننده می‌پردازیم:

• کاهش خشکی و ناراحتی
• بهبود کیفیت زندگی جنسی
• پیشگیری از عفونت‌ ها
• ایمنی و راحتی استفاده
• عدم نیاز به هورمون درمانی
• آرامش روانی و عاطفی

در این شرایط، مشاوره جنسی و ارتباط مؤثر با همسر نیز می‌تواند در بهبود کیفیت رابطه جنسی بسیار مفید واقع شود. در ادامه به نقش این دو عامل می‌پردازیم:

• ملاقات با یک مشاور جنسی می‌تواند اطلاعات مفیدی در مورد تغییرات جسمی و روانی ناشی از یائسگی ارائه دهد. اطلاعات دقیق در مورد این مرحله، به زنان و همسران آنها کمک می‌کند تا تغییرات را بهتر درک کرده و با آنها کنار بیایند.
• مشاوره می‌تواند شامل آموزش درباره گزینه‌های درمانی برای مشکلات جنسی مانند خشکی واژن، کاهش میل جنسی و درد در حین رابطه باشد.
• مشاوره جنسی به زوجین می‌آموزد که چگونه به شیوه‌ای مؤثرتر درباره انتظارات و نیازهای جنسی خود صحبت کنند. این ارتباط می‌تواند از بروز سوءتفاهم‌ها و تنش‌ها جلوگیری کند.
• صحبت کردن درباره احساسات و نگرانی‌های ناشی از یائسگی می‌تواند به زوجین کمک کند تا درک بهتری از یکدیگر پیدا کنند و صمیمیت را تقویت کنند.
• مشاور می‌تواند به زوجین کمک کند تا در مورد مشکلات جنسی خود به راحتی صحبت کنند و راه‌حل‌های مناسبی پیدا کنند.
• مشاوره جنسی می‌تواند شامل آموزش مهارت‌های ارتباطی مؤثر باشد که به زوجین اجازه می‌دهد تا احساسات، نیازها و انتظارات خود را به طور مثبت بیان کنند.
• یادگیری مهارت‌های حل مسئله می‌تواند به زوجین کمک کند تا به طور موثر بر چالش‌های موجود غلبه کنند و رابطه‌ی خود را تقویت کنند.
• ارتباط مؤثر و مشاوره جنسی می‌تواند به افزایش صمیمیت میان همسران کمک کند و موجب شود که آنها احساس نزدیکی و پشتیبانی بیشتری از یکدیگر داشته باشند.
• گفتگو درباره گزینه‌های جدید برای لذت جنسی مانند تمرینات کگل، روان‌ کننده‌ ها و تکنیک‌های جدید می‌تواند به بهبود تجربه جنسی کمک کند.

تأثیرات روانی یائسگی بر رضایت جنسی و تجربه ارگاسم

یائسگی می‌تواند دوره‌ای پر از تغییرات جسمی و روانی باشد که ممکن است باعث افزایش استرس و نگرانی‌های مرتبط با پیری شود. در اینجا به برخی از این نگرانی‌ها می‌پردازیم:
تغییرات جسمی: کاهش سطح استروژن می‌تواند منجر به علائمی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و تغییرات وزنی شود.
سلامت استخوان: کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر پوکی استخوان از نگرانی‌های مهم در این دوره است.
تغییرات خلقی: نوسانات هورمونی می‌تواند باعث افسردگی، اضطراب، و تغییرات خلقی شود.
سلامت قلب: خطر بیماری‌های قلبی ممکن است افزایش یابد.
تغییر در هورمون‌ها: کاهش سطح استروژن و پروژسترون می‌تواند به کاهش میل جنسی منجر شود. این کاهش میل ممکن است احساسات منفی مثل نارضایتی و اضطراب را به همراه داشته باشد. تغییرات هورمونی و مشکلات جسمانی ممکن است زنان را درگیر افکار منفی کنند و سبب کاهش علاقه به رابطه جنسی شوند.
احساس ناخوشایند در روابط جنسی: خشکی واژن می‌تواند موجب درد و ناراحتی در هنگام رابطه جنسی شود که این موضوع به نوبه خود می‌تواند بر احساس رضایت جنسی تأثیر بگذارد.
احساس نارضایتی از بدن: تغییرات جسمی ناشی از یائسگی (مانند افزایش وزن، تغییر شکل سینه‌ها و از بین رفتن جوانی پوست) می‌تواند بر تصویر بدن زنان تأثیر گذاشته و منجر به نارضایتی از خود شود.
اعتماد به نفس پایین: حس نداشتن جذابیت می‌تواند بر اعتماد به نفس زنان تأثیر منفی بگذارد و این مشکل ممکن است بر رضایت جنسی تأثیر بگذارد.
افزایش اضطراب: تغییرات هورمونی، فشارهای اجتماعی و تغییرات در روابط می‌تواند موجب افزایش احساس اضطراب و افسردگی شود. این شرایط می‌تواند به کاهش میل و رضایت جنسی منجر گردد.
کاهش صمیمیت عاطفی: تغییرات روانی ناشی از یائسگی می‌تواند به کاهش صمیمیت عاطفی میان زوجین منجر شود و این موضوع می‌تواند بر رضایت جنسی تأثیر بگذارد.
اجتناب از ارتباط عاطفی و جنسی: زنان ممکن است به دلیل احساسات منفی و تغییرات جسمی از برقراری ارتباطات عاطفی و جنسی با همسر خود اجتناب کنند.
کاهش توانایی در رسیدن به ارگاسم: تغییرات هورمونی و مشکلات روانی ممکن است توانایی رسیدن به ارگاسم را تحت تأثیر قرار دهد و این ممکن است احساس نارضایتی در زندگی جنسی را افزایش دهد.
مقابله با اثرات روانی یائسگی بر کیفیت رابطه جنسی نیازمند رویکردی چند جانبه است که شامل بهبود آگاهی، برقراری ارتباط مؤثر و اتخاذ روش‌های درمانی و خودمراقبتی می‌شود. در ادامه چندین راهکار برای مقابله با این اثرات آورده شده است:
دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تغییرات جسمی و روانی ناشی از یائسگی می‌تواند به زنان کمک کند تا از آنچه که تجربه می‌کنند آگاه شوند و احساس تنهایی نکنند.
مطالعه کتاب‌ها و مقالات علمی می‌تواند به درک بهتر شرایط کمک کند و به زنان اطمینان بخشد که بسیاری از تغییرات طبیعی هستند.
ارتباط صمیمانه و باز درباره احساسات و نگرانی‌های جنسی می‌تواند به کاهش تنش‌ها و سوءتفاهم‌ها کمک کند. این امر به زوجین اجازه می‌دهد تا در کنار یکدیگر مشکلات را بشناسند و راه‌حل‌هایی برای آن بیابند.
به اشتراک گذاشتن نیازها و انتظارات جنسی می‌تواند به ایجاد فضایی حمایتی کمک کند و به زوجین این امکان را می‌دهد که به یکدیگر نزدیک‌تر شوند.
فعالیت بدنی منظم می‌تواند به بهبود خلق و خو، افزایش انرژی و کاهش اضطراب کمک کند. ورزش همچنین می‌تواند به حفظ سلامت جنسی و بهبود خونرسانی به اعضای جنسی کمک کند.
رعایت یک رژیم غذایی متوازن و مغذی می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت عمومی و در نتیجه بر کیفیت زندگی جنسی داشته باشد.
در برخی از موارد، درمان‌های هورمونی می‌توانند به کاهش علائم یائسگی و بهبود کیفیت رابطه جنسی کمک کنند. مشاوره با پزشک متخصص برای ارزیابی این گزینه‌ها مهم است.
استفاده از روان‌کننده‌ها و محصولات مرطوب‌کننده می‌تواند به کاهش خشکی واژن و درد در حین رابطه کمک کند.
تمرین مدیتیشن و تکنیک‌های تنفس عمیق می‌تواند به کاهش اضطراب و استرس کمک کند و به بهبود کیفیت روابط جنسی یاری رساند.
مشاوره متخصص: مشاوره با یک متخصص جنسی یا روانشناس می‌تواند به زنان و همسران کمک کند تا با چالش‌ها و تغییرات ناشی از یائسگی بهبود یابند.
وقت‌گذاری برای یکدیگر: صرف زمان برای انجام فعالیت‌های مشترک، مانند رفتن به سینما، سفر، یا صرف وقت در طبیعت، می‌تواند صمیمیت عاطفی را تقویت کند و به بهبود کیفیت رابطه جنسی کمک کند.

آیا یائسگی در همه زنان باعث کاهش میل جنسی می شود؟

کاهش میل جنسی در دوران یائسگی و به دنبال آن کاهش ارگاسم در زنان تجربه‌ ای است که برخی از خانم ها ممکن است با آن مواجه شوند، اما این موضوع برای همه یکسان نیست و شدت و نوع تأثیرات بسیار متفاوت است. برخی از زنان پس از یائسگی میل جنسی بیشتری دارند که دلیل این امر می‌تواند از بین رفتن ترس از باردار شدن باشد.

سوالات پرتکرار درباره رابطه یائسگی و ارگاسم

1- آیا دارویی برای افزایش میل جنسی پس از یائسگی وجود دارد؟
از جمله داروهایی که به افزایش میل جنسی بعد یائسگی کمک می‎کند، می‏توان به موارد زیر اشاره کرد:
استروژن: استروژن به اشکال مختلفی از جمله قرص، اسپری و ژل در دسترس است. شیاف و کرم های واژینال معمولا دوز هورمونی کمتری دارند.
تستوسترون : هورمون مردانه تستوسترون نقش مهمی در عملکرد جنسی زنان ایفا می‎کند. تستوسترون توسط FDA برای اختلال عملکرد جنسی در زنان تأیید نشده است؛ اما گاهی اوقات برای کمک به درمان بی ‎میلی جنسی زنان تجویز می‎شود.
پرسترون: این داروی واژینال، هورمون دهیدرواپی‎آندروسترون (DHEA) را مستقیماً به واژن می‎رساند و به سهولت رابطه جنسی کمک می‎کند.
اوسپمیفن : این قرص که به صورت روزانه مصرف می‎شود، می‎تواند به تسکین علائم و کاهش درد هنگام رابطه جنسی کمک کند.
2- دلیل درد واژن هنگام رابطه بعد از 50 سالگی چیست؟
بسیاری از زنان حدود 50 سالگی سطح استروژنشان کاهش پیدا کرده و واژنشان خشک می شود و انعطاف پذیری سابق را ندارد و در نتیجه هنگام رابطه جنسی احساس درد دارند.
3- عوارض نداشتن رابطه زنان در زمان یائسگی چیست؟
نبود رابطه جنسی در دوران یائسگی می‌تواند عوارض و تأثیراتی مختلف بر زنان و روابط عاطفی آنها بگذارد. در ادامه به برخی از این عوارض اشاره می‌شود:

• افزایش احساس تنهایی و انزوا
• اضطراب و افسردگی
• کاهش اعتماد به نفس
• کاهش صمیمیت عاطفی
• کاهش میل جنسی
• کاهش سلامت عمومی
• ترس از رابطه جنسی
• کاهش رضایت از زندگی

4- آیا زنان بعد از یائسگی ارضا می شوند؟
بله، ارگاسم بعد از یائسگی امکان پذیر است.
5- آیا زنان بعد از یائسگی حامله می شوند؟
بعد از یائسگی، بارداری به طور طبیعی امکان پذیر نیست؛ زیرا تخمدان‌های زن دیگر تخمک تولید نمی‌کنند و تخمک‌ گذاری رخ نمی‌دهد.
6- تا چه مدت بعد از یائسگی میشه جلوگیری نکرد؟
امن ترین زمان، هشت ماه تا یک سال پس از توقف کامل قاعدگی است.
نتیجه ‌گیری
یائسگی مرحله‌ای مهم در زندگی زنان است که با تغییرات فیزیکی و روانی متعددی همراه است. تغییرات هورمونی در دوران یائسگی می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر سلامتی جسمی و روانی زنان داشته باشد. این تغییرات می‌توانند بر کیفیت زندگی جنسی و تجربه ارگاسم تأثیر بگذارند؛ اما با آگاهی و استفاده از روش‌های مناسب، بسیاری از این مشکلات قابل مدیریت هستند. حمایت از سلامت جسمی و روانی، ورزش منظم و مشاوره‌های تخصصی می‌تواند به زنان کمک کند تا تجربه بهتری از این دوران داشته باشند و از زندگی جنسی رضایت‌بخش‌تری برخوردار شوند.